TECHNIKI KOWALSKIE
Spęczanie - to zabieg polegający na zmniejszeniu długości materiału z równoczesnym zwiększeniem jego przekroju poprzecznego. Spęczać materiał można na całej jego długości lub tylko fragmentarycznie np. na końcach . Miejsce spęczania należy ustawić pionowo na kowadle i uderzać młotkiem w górny koniec. Istnieje również możliwość spęczania materiału w poziomie lub w imadle. Miękka stal łatwiej poddaje się spęczaniu niż twarda.
Wydłużanie- stosuje się w celu powiększenia długości kutego materiału kosztem jego przekroju poprzecznego. Zazwyczaj uzyskuje się w ten sposób tzw. Szpic , lub przygotowuje materiał do kolejnej obróbki, np. wydłużanie na rdzeniu stosowane do wykuwania kółek , pierścieni czy obręczy.
Przecinanie kowalskie- to podział materiału na części za pomocą przecinaków i młotka. Bardzo grube elementy łatwiej można przeciąć na młocie mechanicznym używając rozcinaka(siekiery kuźniczej). Cienkie odkuwki łatwiej jest dzielić ręcznie przy użyciu podcinki ustawionej w otworze kowadła lub płyty otwornicy.
Nadcinanie- nacinanie materiału na tylko w jego fragmencie. Nadcięte części są odginane, wydłużane , lub poddawane innym zabiegom kucia.
Okrawanie- oddzielenie części materiału wzdłuż jego zewnętrznej krawędzi, stosowane często przy kuciu dekoracyjnych rozetek gdy konieczne jest okrojenie materiału po obrysie.
Przebijanie- stosowane jest w celu wykonania otworów przelotowych a do przebijania używa się przebijaków.
Poza podstawowymi technikami kowalskimi istnieje jeszcze wiele sposobów kształtowania materiału np. zginanie , skręcanie, wygładzanie, wybijanie reliefu i faktur, zgrzewanie ogniskowe, nitowanie.
Źródła:
- Roman Reinfuss „Ludowe kowalstwo artystyczne w Polsce”
- A.W.Florow – „Artystyczna obróbka metali”